W piątek 30 września odbyła się prezentacja prasowa najnowszej oferty Lidla w bardzo przyjemnym miejscu na Pradze ArtBistro Stalowa 52 w Warszawie.

Po raz pierwszy zostałem zaproszony na taką prezentację. Miałem wreszcie możliwość degustacji wszystkich (prawie) win z kolekcji Lidla. Tym razem jesiennej.

Najpierw o samej prezentacji. Również, po raz pierwszy wziął w niej udział przedstawiciel polskiego producenta. Winnica Srebrna Góra jest chyba jedną z największych, bo ma areał 12 hektarów i jako pierwszej udało jej się zapewnić odpowiednią ilość wina dla tak dużego gracza, jak Lidl.
Impreza przygotowana perfekcyjnie. Było małe opóźnienie, ale nie wiem, czy to było związane z tym, że „guru” się spóźniał, czy z innych przyczyn? Mniejsza o to, bo prezentacja była bardzo udana. Niespełna trzy godziny „ciężkiej” pracy. Musiałem spróbować wszystkich 47 win i do tego starać się po drodze nie zamordować moich kubków smakowych. Na targach próbuję więcej win, ale nie w tak krótkich czasie.

Ponieważ byłem na takiej prezentacji pierwszy raz, to trzymałem się trochę z boku (może z nieśmiałości?). Dzięki temu nie wymieniałem się moimi wrażeniami z innymi uczestnikami i sam jestem wolny od sugestii kogokolwiek. Tylko ja i 47 win. Mnie to zdecydowanie pasowało.

Przeczytałem już pierwsze komentarze i bardzo się cieszę, że mam odmienne wrażenia.
Po raz pierwszy nie muszę się sugerować wstępną selekcją Winicjatywy, dzięki temu spróbowałem win, których z pewnością bym sam nie zakupił, bo bym nawet nie przypuszczał, że nadają się „do picia”.

Ja obrałem inną drogę oceny najnowszej oferty Lidla. Autorską. Czy ja zawsze muszę się silić na jakąś oryginalność? Przede wszystkim zrecenzuję tylko te wina, które mnie zachwyciły, czy to dobrą jakością, czy jakością i stosunkiem ceny do tej jakości. Wtedy nazwę je „hitem”. Bo aby zostać hitem (u mnie) potrzeba czegoś więcej niż tylko dobrej jakości. Potrzebujemy jeszcze odpowiedniej ceny. Musi być okazyjna. Tak jak Lindehof, którego obecnie niestety, nie ma na półkach Lidla.  Równocześnie postanowiłem, że każde wino, które będę rekomendował musi przejść przez ponowna weryfikacje, tzn. zakupię je, aby sprawdzić, czy moje wrażenia z degustacji potwierdzą się przy „degustacji” całej butelki. Zdarzało mi się już w przeszłości, że wina, które uważałem za bardzo dobre na festiwalu później mnie zawodziły i nie znalazły się ostatecznie w moim portfolio. Duże degustacje mają swoją specyfikę i dużo zależy od kolejności degustacji.

Czasami bardzo się dziwiłem, że dane wino mogło mi wcześniej tak bardzo smakować. Gdybym był wyznawcą teorii spiskowych, to bym pomyślał, że to było inne wino.

Dlatego ja zaprezentują najlepsze według mnie wina, w kolejnych rekomendacjach na weekend. Ponieważ tych win jest trochę więcej niż kilka, to może się zdarzyć, że będzie więcej rekomendacji, niż raz w tygodniu. Na 47 win aż 24 mi smakowało i uważam je za warte rekomendacji. To bardzo dużo. Ponad 50%. Wybrałem najlepsze wino białe, różowe i czerwone. Każde z nich jest dla mnie dużą niespodzianką. Spodziewałem się innych zwycięzców. Cóż, cieszę się, że są całkowicie moim wyborem, a nie sugestią, nawet wstępną, innych.

Zasadniczo to jesienna oferta Lidla mnie zachwyciła. Tak zachwyciła. Ja w przeciwieństwie do innych zachwycałem się także winami półwytrawnymi czy nawet półsłodkimi, bo wiem jak te wina smakują naszym konsumentom. Konsumentom, którzy nie mają uprzedzeń. Najlepiej sprzedawanym napojem na świecie jest Coca-Cola, a jak wiemy nie jest winem. Dlatego moim klientom zawsze powtarzałem, że jest wiele smacznych napojów, ale nie wszystkie są one winami. Nawet jeżeli niektórzy krytycy nie uważają win półsłodkich za warte picia, to ja jestem w opozycji. Dla wielu konsumentów jest to ulubiony smak. Mnie takie wina także smakują, bo po prostu przyjemnie się je pije. Wole dobre wino półwytrawne od złego wytrawnego. Chociaż, to nie jest moja”bajka”. Chyba wprowadzę dodatkowy cyk l” Wino na niedzielę” w którym będę rekomendował wina, których „normalnie” nie pije, które mogą być hitem „niedzielnych, rodzinnych obiadów”. Czyli wina, które będą smakowały każdemu, od wnucząt (>18lat), do pradziadków. Takich win znalazłem kilka w tej ofercie Lidla.

Na pewno uznane przeze mnie za najlepsze wytrawne białe wino wzbudzi dużo kontrowersji. To wino szykuję na najbliższy weekend.

Podobnie może być z winem czerwonym. Niestety nie ma go obecnie na półkach Lidla, dlatego w tym tygodniu go jeszcze nie ujawnię. Tak samo jest z winem różowym. Jeszcze go nie znalazłem na półce. Jeśli chodzi o wino białe to powiem nawet, że to było MEGA zaskoczenie. Prawie szok. Jeżeli potwierdzi to degustacja całej butelki? Oj, to będzie dużo kontrowersji.

Było 47 win i zostały ułożone w pewnej kolejności próbowania, a to ma wpływ na odbiór wina.
Obserwowałem innych uczestników i byłem zdziwiony, że próbowali wina krajami, a nie rodzajami. Widocznie mają lepiej wyćwiczone kubki smakowe, bo ja z reguły nie próbuję pić win czerwonych po słodkich Tokajach.

Jeszcze na wiele godzin po tej prezentacji nie mogłem napić się wina, bo nic już nie czułem. Moje kubki smakowe zostały zmasakrowane od wielości doznań. W moich żyłach było już zbyt dużo alkoholu, aby to nie miało wpływu na mój nastrój. Był wyborny. Moja żona zachwycała się  Egri Csillag Gróf Buttler 2014 z najnowszej oferty Lidla, a mnie już to wino „gryzło”. (Niestety, to wino nie znajdzie się w żadnej mojej rekomendacji). W takim przypadku „przyjmuję” tylko musy. One neutralizują nadmiar wcześniejszych doznań. Stosuję tę terapie podczas dłuższych imprez winiarskich typu Prowein czy Vinitaly.

Tytuł wpisu zaczerpnąłem z Twitterowej zapowiedzi Winicjatywy, ponieważ ja pierwszy raz próbowałem całej oferty Lidla. Wierzę red. Bońkowskiemu na słowo. Ha, ha.

Na zdrowie!!